پرپشت شدن ابرو

پرپشت شدن ابروها در خانم‌ها از روش‌های طبیعی تا روش‌های پزشکی و زیبایی

نازک شدن یا کم‌پشتی ابرو می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد؛ از زیاده‌روی در اصلاح و برداشتن ابروها در گذشته گرفته تا افزایش سن، تغییرات هورمونی، استرس یا کمبود مواد مغذی. خوشبختانه امروزه طیف گسترده‌ای از راهکارها – از درمان‌های طبیعی و خانگی گرفته تا روش‌های پزشکی و زیبایی تخصصی – برای کمک به رویش مجدد و پرپشت شدن ابروها در دسترس است.

روش‌های طبیعی تا روش‌های پزشکی و زیبایی

در ابتدا راهکارهای طبیعی شامل استفاده از روغن‌ها، ماسک‌های خانگی و تغذیه مناسب را مرور کرده و سپس موثرترین روش‌های کلینیکی مانند میکروبلیدینگ، مزوتراپی، کاشت ابرو و سرم‌های تقویتی را معرفی می‌کنیم. در پایان نیز مقایسه‌ای بین این روش‌ها از نظر مزایا، معایب، ماندگاری و هزینه خواهیم داشت تا خوانندگان دیدگاه روشنی برای انتخاب مناسب‌ترین راه بدست آورند.

روش‌های طبیعی برای پرپشت شدن ابرو

 روش‌های طبیعی معمولاً کم‌خطر و ارزان هستند درمان‌های خانگی پرپشت شدن ابرو بیشتر بر تغذیه رسانی و تحریک فولیکول‌های مو به رشد مجدد تمرکز دارند. البته این روش‌ها نیاز به صبر و مداومت دارند، چرا که رویش مو فرآیندی زمان‌بر است (موهای ابرو به طور متوسط فقط حدود ۰٫۱۴ تا ۰٫۱۶ میلی‌متر در روز رشد می‌کنند)​

استفاده از روغن‌ها و ماسک‌های گیاهی

استفاده موضعی از روغن‌های طبیعی بر روی ابروها یکی از محبوب‌ترین روش‌های خانگی برای تقویت رشد مو است. این روغن‌ها با رساندن اسیدهای چرب ضروری، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها به ریشه موها، باعث تقویت فولیکول‌های ابرو و کاهش ریزش می‌شوند​

برخی از موثرترین روغن‌ها عبارت‌اند از:

• روغن کرچک (Castor Oil): روغن کرچک سال‌هاست که به عنوان درمانی سنتی برای ریزش مو استفاده می‌شود. این روغن سرشار از اسید ریسینولئیک است که به نظر می‌رسد در مهار عامل‌های هورمونی مؤثر در ریزش مو نقش داشته باشد​. هرچند تحقیقات بالینی مستقیمی در مورد تأثیر روغن کرچک بر رشد ابرو انجام نشده است​، اما شواهد نشان می‌دهد ریسینولئیک اسید موجود در آن می‌تواند به تحریک رشد مو کمک کند​. روغن کرچک همچنین با مرطوب نگه داشتن موهای ابرو و پوست زیر آن، از شکستن و نازک‌شدن تارهای ابرو جلوگیری می‌کند​. روش مصرف: هر شب مقدار کمی روغن کرچک را با یک برس تمیز ابرو یا گوش‌پاک‌کن روی ابروهای تمیز بمالید و صبح روز بعد بشویید

• روغن نارگیل: روغن نارگیل یک مرطوب‌کننده طبیعی قوی است که به بهبود سلامت و ضخامت موها کمک می‌کند​. این روغن حاوی ویتامین E و اسیدهای چرب مهم (از جمله لوریک اسید) است. لوریک اسید خاصیت ضدمیکروبی دارد و از عفونت فولیکول‌های مو جلوگیری می‌کند و بدین ترتیب محیط سالمی برای رشد سریع‌تر ابرو فراهم می‌آورد​. همچنین مطالعات نشان داده‌اند که روغن نارگیل با کاهش پروتئین‌ازدایی از مو، به حفظ استحکام ساقه مو کمک می‌کند​. برای استفاده، هر شب چند قطره روغن نارگیل را روی ابروها ماساژ دهید و بگذارید تا صبح بماند.

• روغن زیتون و روغن بادام: روغن زیتون سرشار از ویتامین E و A است. ویتامین E به تغذیه و تقویت تارهای مو کمک می‌کند و ویتامین A تولید سبوم (چربی طبیعی پوست) را افزایش می‌دهد که به نوبه خود باعث مرطوب شدن و رشد بهتر مو می‌شود​. روغن بادام (به‌ویژه بادام تلخ یا شیرین) نیز حاوی ویتامین‌های گروه B، ویتامین E و اسیدهای چرب مغذی است که به تقویت و رشد موهای ابرو کمک می‌کنند​. روش مصرف هر دو روغن مشابه است: چند قطره روغن را روی ابروها ماساژ داده و ترجیحاً شب تا صبح بگذارید بماند. این روغن‌ها علاوه بر رساندن مواد مغذی، با خاصیت نرم‌کنندگی خود از شکستگی موهای نازک ابرو جلوگیری می‌کنند.

• روغن رزماری و اسطوخودوس: روغن رزماری (اکلیل کوهی) یکی از روغن‌های ضروری است که اخیراً برای تقویت موها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که روغن رزماری در مبتلایان به ریزش موی آندروژنیک (طاسی الگوی مردانه) تأثیری معادل محلول ماینوکسیدیل ۲٪ در افزایش رشد مو داشته است​. تصور می‌شود این روغن با بهبود گردش خون در پوست سر (یا ناحیه ابرو) به تحریک فولیکول‌های مو کمک کند​. هرچند هنوز تحقیقات کافی در مورد تأثیر مستقیم آن بر ابرو و مژه انجام نشده است​، بسیاری از افراد به صورت تجربی از آن نتایج مثبتی گزارش کرده‌اند. لازم است روغن رزماری قبل از مصرف رقیق شود (مثلاً چند قطره از آن با روغن حامل مانند جوجوبا یا نارگیل مخلوط گردد) تا از تحریک پوست نازک اطراف چشم جلوگیری شود​. روغن اسطوخودوس نیز به دلیل داشتن آنتی‌اکسیدان‌های قوی می‌تواند به کاهش ریزش مو و تحریک رشد مجدد کمک کند​

  . روش مصرف این روغن‌ها مشابه سایر روغن‌های ضروری است: پس از رقیق کردن، هر شب مقدار کمی را روی ابروها ماساژ دهید. پیش از استفاده حتماً روی قسمت کوچکی از پوست تست حساسیت انجام شود، زیرا در برخی افراد ممکن است واکنش‌های آلرژیک یا التهاب ایجاد کنند.

• سایر درمان‌های گیاهی: علاوه بر روغن‌های فوق، در طب سنتی توصیه‌های دیگری نیز مطرح شده است. برای مثال، سیر به دلیل دارا بودن ترکیبات سولفور (گوگرد)، سلنیوم و ویتامین‌های مختلف، یک ماده قدیمی برای تحریک رویش موهای ابرو محسوب می‌شود. مالیدن سیر له‌شده یا عصاره آن روی ابرو (با احتیاط فراوان جهت تماس نداشتن با چشم) می‌تواند فولیکول‌های غیرفعال را تحریک کند. البته بوی تند و احتمال تحریک پوست از معایب این روش است و باید با دقت و در صورت عدم حساسیت انجام شود. آلوئه‌ورا نیز به عنوان یک ماده گیاهی تسکین‌دهنده پوست شناخته می‌شود
  ژل آلوئه‌ورا حاوی ترکیبی به نام آلوئین است که برخی مطالعات ابتدایی نشان داده‌اند ممکن است در تقویت رشد مو موثر باشد​. مالیدن ژل تازه آلوئه‌ورا روی ابروها می‌تواند به آبرسانی پوست و رساندن ویتامین‌ها و مواد معدنی به ریشه موها کمک کند. زرده تخم‌مرغ نیز به عنوان یک ماسک پروتئینی طبیعی کاربرد دارد – موهای ابرو عمدتاً از کراتین (نوعی پروتئین) ساخته شده‌اند و زرده تخم‌مرغ سرشار از پروتئین بیوتین است که می‌تواند تغذیه‌رسانی مناسبی برای فولیکول‌ها فراهم آورد​. استفاده از زرده تخم‌مرغ به صورت ماسک هفتگی (۱–۲ بار در هفته) و شست‌وشوی آن پس از ۱۵–۲۰ دقیقه، یک روش ساده برای تقویت ابروهای ضعیف است.

رژیم غذایی مناسب و عادات سالم

سلامت داخلی بدن به طور مستقیم بر رشد و استحکام موها تاثیر می‌گذارد. داشتن یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند به پرپشت شدن ابروها از درون کمک کند. در مواردی، نازک شدن ابرو ممکن است ناشی از کمبودهای تغذیه‌ای یا مشکلات پزشکی زمینه‌ای باشد. برای مثال، فقر آهن یکی از علل شایع ریزش مو (از جمله ابرو) است و کمبود آهن می‌تواند رشد مو را متوقف کند​.

بنابراین، گنجاندن منابع غنی از آهن در رژیم غذایی (مانند گوشت قرمز، جگر، حبوباتی چون عدس و لوبیا، اسفناج و سایر سبزیجات برگ تیره) اهمیت دارد​. همچنین بیوتین (ویتامین B7) نقشی مهم در سلامت موها ایفا می‌کند. هرچند شواهد علمی درباره تأثیر مستقیم مکمل بیوتین بر رشد مو محدود است، اما برخی مطالعات نشان داده‌اند افزایش دریافت بیوتین می‌تواند به بهبود رشد مو کمک کند​. مواد غذایی سرشار از بیوتین عبارت‌اند از مغزها (بادام، گردو)، زرده تخم‌مرغ و غلات کامل.

سایر ریزمغذی‌ها نیز نباید فراموش شوند؛ ویتامین E با خواص آنتی‌اکسیدانی خود از فولیکول‌های مو در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کند و در مواد غذایی مانند انواع آجیل، تخمه‌ها و آووکادو یافت می‌شود. ویتامین C به جذب بهتر آهن کمک کرده و در ساخت کلاژن (که برای ساختار پوست و مو ضروری است) نقش دارد – مرکبات، توت‌فرنگی و فلفل دلمه‌ای منابع خوب ویتامین C هستند. پروتئین کافی نیز برای ساختن موی جدید حیاتی است؛ رژیم کم‌پروتئین می‌تواند منجر به ریزش مو شود. لذا اطمینان از دریافت پروتئین از منابعی مانند گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ و حبوبات مهم است.

علاوه بر تغذیه، عادات صحیح مراقبتی نیز در حفظ و افزایش ضخامت ابروها موثرند. برای مثال، اگر می‌خواهید ابروهای شما پُرتر شوند باید مدتی از برداشتن بیش از حد ابروها خودداری کنید. اصلاح مکرر با موچین یا موم باعث می‌شود فولیکول‌ها فرصت کافی برای رشد مجدد نداشته باشند​. اجازه دهید ابروها برای چند هفته یا چند ماه رشد طبیعی خود را داشته باشند و فقط در حد ضرورت تمیزکاری شوند. همچنین ماساژ ملایم ابروها به صورت روزانه (مثلاً هنگام مالیدن روغن‌های تقویتی) می‌تواند با افزایش گردش خون در ناحیه ریشه موها، رشد را تحریک کند​.

تمیز نگه داشتن ابروها و پاک کردن آرایش قبل از خواب نیز مهم است؛ باقی ماندن مواد آرایشی به مدت طولانی می‌تواند به فولیکول‌ها آسیب زده و ریزش را تشدید کند. از کاربرد محصولات آرایشی قدیمی یا تاریخ‌گذشته روی ابرو باید پرهیز کرد، چرا که ممکن است حاوی باکتری‌هایی باشند که منجر به عفونت پوست و ریزش مو شوند. در نهایت، مدیریت استرس و حفظ سلامت عمومی (شامل خواب کافی و ورزش منظم) به طور غیرمستقیم به رشد بهتر موها کمک می‌کند، زیرا استرس زیاد و مشکلات هورمونی می‌توانند چرخه رشد مو را مختل کنند​.

روش‌های پزشکی و زیبایی پرپشت شدن ابرو

در کنار درمان‌های خانگی، پیشرفت‌های پزشکی و تکنیک‌های زیبایی مدرن راه‌حل‌های موثری برای افرادی ارائه می‌دهند که خواهان نتیجه سریع‌تر یا قابل‌توجه‌تری هستند. این روش‌ها معمولاً هزینه بالاتری دارند و برخی تهاجمی‌تر هستند، اما می‌توانند در مواردی که ابروها بر اثر سال‌ها اصلاح نادرست یا عوامل ژنتیکی بسیار کم‌پشت شده‌اند، ظاهری پرپشت‌تر و مطلوب ایجاد کنند. در ادامه به چهار روش رایج در کلینیک‌های زیبایی می‌پردازیم:

میکروبلیدینگ ابرو

میکروبلیدینگ روشی نیمه‌دائمی برای پر کردن نقاط خالی ابرو و ایجاد ظاهری پُرپشت‌تر است. در این تکنیک، متخصص زیبایی با استفاده از قلمی ظریف که تیغه‌های ریز دارد، رنگدانه‌ی مخصوصی را به صورت خطوط مویی‌شکل در زیر پوست ابروها تزریق می‌کند. نتیجه کار، تاتووی مویی ظریف و طبیعی است که شبیه به تارهای ابروی واقعی به نظر می‌رسد. میکروبلیدینگ برای افرادی مناسب است که به طور موقت یا دائم از کم‌پشتی ابرو رنج می‌برند اما همچنان مقداری مو در ابروی خود دارند – چرا که این روش با ترکیب موهای موجود و خطوط ترسیم‌شده، ظاهری طبیعی‌تر ایجاد می‌کند​.

مزیت بزرگ میکروبلیدینگ، نتیجه فوری آن است؛ بلافاصله پس از اتمام کار، ابروها پرتر و خوش‌فرم‌تر به نظر می‌رسند و نیازی به استفاده روزانه از مداد ابرو یا سایه ابرو نیست. همچنین این روش نسبت به کاشت ابرو غیرتهاجمی بوده و دوران نقاهت کوتاهی دارد. معمولاً طی یک هفته زخم‌های ریز بهبود یافته و رنگ اولیه که کمی پررنگ‌تر است، کمرنگ‌تر و طبیعی‌تر می‌شود.

ماندگاری: میکروبلیدینگ روشی نیمه‌دائمی است؛ به طور متوسط اثر آن بین ۱۲ تا ۱۸ ماه باقی می‌ماند و پس از آن نیاز به ترمیم یا تکرار دارد، زیرا به تدریج رنگدانه‌ها توسط پوست جذب یا کمرنگ می‌شوند​. عوامل فردی مانند نوع پوست (مثلاً در پوست‌های چرب رنگ تندتر محو می‌شود)، میزان قرارگیری در معرض نور خورشید و کیفیت رنگ مورد استفاده می‌توانند بر دوام آن اثر بگذارند. بسیاری از افراد سالی یک‌بار برای تجدید رنگ و شکل ابروی خود به سالن مراجعه می‌کنند. خبر خوب این است که اگر از نتیجه میکروبلیدینگ رضایت نداشته باشید، دائمی نیست و با گذشت زمان اثر آن محو می‌شود​.

البته در صورت عدم رضایت شدید، می‌توان با لیزر نسبت به پاک کردن رنگدانه‌ها اقدام کرد، هرچند این کار پرهزینه بوده و خود می‌تواند به فولیکول‌های باقیمانده ابرو آسیب برساند​.

مزایا و معایب: مهم‌ترین مزیت میکروبلیدینگ همان‌طور که ذکر شد، ایجاد تغییری سریع و چشمگیر در ظاهر ابروها بدون نیاز به انتظار چند ماهه برای رویش مو است. این روش به خصوص برای افرادی که بر اثر بیماری (مانند آلوپسی) یا شیمی‌درمانی قسمتی از ابروی خود را از دست داده‌اند، گزینه‌ای جذاب است تا ظاهر ابروی خود را موقتاً احیا کنند. میکروبلیدینگ با حداقل درد (تحت بی‌حسی موضعی) انجام می‌شود و پس از آن فقط مختصر قرمزی و لایه‌ریزی پوست دیده می‌شود. از نظر معایب، می‌توان به هزینه نسبتاً بالا در کوتاه‌مدت اشاره کرد (اگرچه ارزان‌تر از کاشت ابرو است)​.

همچنین نتیجه نهایی بسیار وابسته به مهارت فرد اجراکننده است؛ اگر تقارن یا رنگ مناسب انتخاب نشود ممکن است نتیجه دلخواه حاصل نگردد. خطراتی مانند عفونت یا ایجاد زخم نادر هستند اما در صورت رعایت نکردن اصول بهداشتی ممکن است رخ دهند​. بنابراین انتخاب مرکز معتبر و رعایت توصیه‌های مراقبتی (مانند خشک نگه داشتن ابروها تا چند روز و پرهیز از آرایش و تعریق زیاد) برای کاهش عوارض ضروری است.

مزوتراپی ابرو

مزوتراپی (Mesotherapy) تکنیکی در حوزه زیبایی و ترمیم مو است که طی آن محلول‌هایی حاوی ویتامین‌ها، مواد معدنی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و گاهی داروهای محرک رشد مو، توسط سوزن‌های بسیار ریز به لایه‌ی میانی پوست (در نزدیکی فولیکول‌های مو) تزریق می‌شود. مزوتراپی پوست سر سال‌هاست برای درمان ریزش مو کاربرد دارد و اخیراً از این روش برای تقویت رشد ابرو نیز استفاده می‌شود​.

در مزوتراپی ابرو، پزشک یا متخصص زیبایی محلول مزوتراپی مخصوص ابرو (حاوی ترکیباتی مانند بیوتین، پانتنول، و گاهی فاکتورهای رشد اختصاصی) را به صورت نقطه‌ای در امتداد ابرو تزریق می‌کند. هدف این است که مواد مغذی مستقیماً به ریشه موهای ابرو رسانده شود و فولیکول‌های ضعیف یا نیمه‌فعال را تحریک به رشد نماید.

یک مطالعه‌ی جدید در سال ۲۰۲۴ میلادی تاثیر مزوتراپی ابرو را بررسی کرده است. در این پژوهش ۳۲ خانم با ابروهای کم‌پشت تحت سه جلسه مزوتراپی ابرو (با فاصله ۲ تا ۴ هفته) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از اتمام جلسات، تراکم و ضخامت ابروها بهبود قابل‌ملاحظه‌ای داشته و بیش از ۹۰٪ شرکت‌کنندگان از نتایج راضی بودند و حاضر به ادامه درمان بودند​. این مطالعه همچنین گزارش کرده که هیچ عارضه جدی مشاهده نشد و میزان درد حین تزریق در حد متوسط رو به پایین (میانگین ۴ از ۱۰) بوده است​. چنین یافته‌هایی نشان می‌دهد مزوتراپی می‌تواند روشی موثر و نسبتاً کم‌خطر برای تقویت ابروها باشد. البته باید توجه داشت که مزوتراپی ممکن است برای همه افراد به یک میزان پاسخگو نباشد؛ در افرادی که فولیکول‌های ابرو کاملاً از بین رفته‌اند (مثلاً جای زخم که دیگر در آن مو رشد نمی‌کند) مزوتراپی نمی‌تواند معجزه کند. اما در مواردی که ابرو بر اثر کمبود تغذیه یا اصلاح بیش از حد، ضعیف و کم‌پشت شده، این روش می‌تواند رشد مجدد را تسریع کند.

فرآیند و ماندگاری: هر جلسه مزوتراپی ابرو معمولاً حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد. تعداد جلسات لازم بسته به وضعیت فرد متفاوت است اما معمولاً حداقل ۴–۳ جلسه برای مشاهده تأثیر اولیه توصیه می‌شود. پس از اتمام دوره‌ی درمانی، نتایج در طی چند ماه آینده ظاهر می‌شوند؛ موهای جدید ابرو ممکن است طی ۶–۸ هفته شروع به رویش کنند و حداکثر اثر در حدود ۳ تا ۶ ماه دیده شود. برای حفظ نتایج، برخی پزشکان جلسات یادآور یا دوره‌های درمانی سالانه پیشنهاد می‌کنند، زیرا عوامل زمینه‌ای ریزش مو (مثلاً هورمون‌ها یا افزایش سن) همچنان فعال‌اند و ممکن است دوباره باعث نازک شدن ابرو شوند. به طور کلی مزوتراپی ابرو یک راه‌حل نیمه‌دائمی محسوب می‌شود که نیاز به نگهداری دوره‌ای دارد.

مزایا و معایب: از مزایای مزوتراپی می‌توان به غیرتهاجمی بودن آن (در مقایسه با عمل جراحی) و بی‌نیازی از دوره نقاهت طولانی اشاره کرد؛ پس از تزریق‌ها معمولاً فقط قرمزی مختصری ایجاد می‌شود و فرد می‌تواند بلافاصله به فعالیت روزمره برگردد. همچنین این روش ریشه ابرو را هدف قرار می‌دهد و در صورت موفقیت، نتیجه آن روییدن موهای واقعی ابرو است که دائمی خواهند بود (تا زمانی که چرخه طبیعی آن موها ادامه دارد). عیب اصلی مزوتراپی آن است که نیازمند تکرار و صرف زمان است و برخلاف روش‌هایی مثل میکروبلیدینگ، فوری نیست. هزینه مزوتراپی با احتساب چند جلسه ممکن است نسبتاً بالا تمام شود.

همچنین پاسخ به درمان در افراد مختلف متفاوت است؛ برخی افراد به خوبی به آن واکنش نشان می‌دهند و ابروهایشان پرپشت‌تر می‌شود، در حالی که در برخی دیگر تغییر محسوسی رخ نمی‌دهد. به همین دلیل، مشاوره با پزشک متخصص و بررسی علل ریزش ابرو (مثلاً مشکلات تیروئید یا کم‌خونی) قبل از شروع مزوتراپی مهم است تا اطمینان حاصل شود که این روش مناسب‌ترین گزینه برای فرد است.

کاشت ابرو

کاشت ابرو (Eyebrow Transplant) یک راهکار دائمی برای افرادی است که بخش زیادی از ابروهای خود را از دست داده‌اند یا به طور ژنتیکی ابروهای بسیار کم‌پشتی دارند. در این روش که یک عمل جراحی زیبایی محسوب می‌شود، پیوند مو از ناحیه‌ای از بدن (معمولاً پشت سر یا کنار گوش که موهایی نازک‌تر شبیه ابرو دارد) به ناحیه ابرو انجام می‌گیرد​.

به بیان ساده، جراح تعدادی فولیکول مو را از بانک موی فرد برمی‌دارد و آنها را در قالب و شکل ابروی دلخواه در پوست ابرو کاشت می‌کند. روش کاشت می‌تواند به صورت برداشت یک نوار باریک از پوست حاوی مو (FUT) و جداسازی فولیکول‌ها یا برداشت مستقیم تک‌تک فولیکول‌ها (FUE) باشد​.

هر کدام از این روش‌ها ظرافت‌ها و مزایای خود را دارند؛ مثلاً در روش FUE جای زخم به صورت نقاط ریز پراکنده در بانک مو است و کمتر به چشم می‌آید​. پس از کاشت، موهای پیوندی مدتی کوتاه می‌ریزند (این مرحله طبیعی است و شوک انتقال نام دارد) و سپس حدود ۳ تا ۴ ماه بعد شروع به رشد می‌کنند. نتیجه نهایی کاشت ابرو معمولاً ظرف ۶ تا ۱۲ ماه نمایان می‌شود، زمانی که همه‌ی موهای کاشته‌شده رشد کرده و ابرو شکل کامل خود را پیدا می‌کند. مزیت برجسته کاشت ابرو این است که نتیجه آن دائمی و ماندگار است​.

موهای جدید کاشته‌شده همچون سایر موهای ابرو به چرخه رشد خود ادامه می‌دهند و مادام‌العمر باقی می‌مانند. از آنجا که این موها در واقع موهای سر هستند، ممکن است سرعت رشدشان کمی بیشتر از موی معمول ابرو باشد و نیاز به کوتاه کردن دوره‌ای (مثلاً ماهی یک‌بار) داشته باشند تا شکل ابرو مرتب بماند. اما از لحاظ ظاهری پس از چند بار اصلاح، معمولاً جنس و حالتشان شبیه ابروهای طبیعی خواهد شد.

مزایا و معایب: بزرگ‌ترین مزیت کاشت ابرو طبیعی بودن و دائمی بودن نتیجه است​. ابروی حاصل از کاشت، از موی واقعی تشکیل شده و بافتی سه‌بعدی دارد که هیچ روش دیگری نمی‌تواند کاملاً مشابه آن را ایجاد کند. فرد می‌تواند پس از رشد موها، ابروهای خود را طبق میل پیرایش کند، رنگ کند یا هرگونه آرایشی که بر ابروی طبیعی ممکن است، انجام دهد. کاشت ابرو برای کسانی مناسب است که به دلیل بیماری‌هایی مانند آلوپسی یونیورسالیس یا صدمات و سوختگی، دیگر مویی در ابرو ندارند – در چنین شرایطی عملاً تنها راه بازگشت ابرو، کاشت است.

(طبعاً در ایران بسته به کلینیک و تعداد گرافت مورد نیاز، هزینه متغیر است). به همین جهت، معمولاً وقتی فردی تنها کم‌پشتی خفیف تا متوسط دارد و می‌تواند با روش‌های ساده‌تر برای پرپشت شدن ابرو بهبود یابد، کاشت گزینه نخست توصیه نمی‌شود. تهاجمی بودن روش نیز مهم است؛ هرچند کاشت ابرو تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، اما به هر حال یک عمل جراحی است که ریسک‌های عمومی نظیر عفونت، خونریزی یا اسکار (جای زخم) را به همراه دارد.

البته در دست جراح ماهر این عوارض نادرند و برش‌ها بسیار ظریف انجام می‌شود. دوره بهبودی کاشت ابرو حدود یکی دو هفته برای التیام زخم‌ها و تورم احتمالی طول می‌کشد و در این مدت باید مراقبت‌هایی مانند تمیز نگه داشتن محل کاشت و خودداری از دست‌کاری انجام شود. نکته دیگر آن است که نتیجه کاشت فوری نیست؛ برخلاف میکروبلیدینگ که فرد بلافاصله با ابروی پر سالن را ترک می‌کند، در کاشت ابرو باید چند ماه منتظر رویش موها ماند. با این وجود، برای کسانی که خواهان بهترین نتیجه در بلندمدت هستند، کاشت ابرو سرمایه‌گذاری ارزشمندی است که ابروهایی دائمی برایشان به ارمغان می‌آورد.

سرم‌ها و محلول‌های تقویت‌کننده ابرو

در سال‌های اخیر، سرم‌های رشد ابرو به عنوان راهکاری آسان و در دسترس، مورد استقبال قرار گرفته‌اند. این سرم‌ها که غالباً به صورت محلول یا ژل در تیوب‌های شبیه ریمل عرضه می‌شوند، حاوی ترکیباتی هستند که هدفشان تحریک فولیکول‌های ابرو به رشد و ضخیم‌تر شدن موهاست. برخی از سرم‌ها فاقد نسخه در داروخانه‌ها موجودند و عمدتاً ترکیبات گیاهی، پپتیدها، ویتامین‌ها (مثلاً B5، B7) و آمینو‌اسیدها در آنها به کار رفته است. برخی دیگر محصولات درمانی حاوی ترکیبات دارویی هستند که معمولاً برای مژه تجویز می‌شوند ولی به صورت خارج از برچسب برای ابرو نیز استفاده می‌گردند. شناخته‌شده‌ترین ترکیب در این زمینه بی‌ماتوپروست ۰٫۰۳٪ است که در محصولاتی برای رشد مژه (مانند داروی با نام تجاری لاتیس) موجود است.

بی‌ماتوپروست در واقع نوعی آنالوگ پروستاگلاندین است که با افزایش دوره آناژن (رشد فعال) موها و افزایش تعداد فولیکول‌های در حال رشد، باعث پرپشت شدن و بلندتر شدن مژه‌ها می‌شود. تحقیقات نشان داده که استفاده روزانه یا دوبار در روز محلول بی‌ماتوپروست ۰٫۰۳٪ به مدت چند ماه، رشد قابل‌توجهی در ابروهای کم‌پشت ایجاد می‌کند​.

علاوه بر بی‌ماتوپروست، ماینوکسیدیل (محلول موضعی ۲٪ یا ۵٪) که یک داروی مشهور ضدریزش موهای سر است نیز توسط برخی افراد برای ابرو به کار می‌رود. ماینوکسیدیل با مکانیزمی متفاوت (گشاد کردن عروق و افزایش جریان خون موضعی و نیز طولانی کردن فاز رشد مو) می‌تواند در رویش مجدد ابروها موثر باشد. هرچند این کاربرد توسط سازمان‌های نظارتی تأیید نشده، برخی متخصصان در موارد خاص و با احتیاط ممکن است آن را پیشنهاد کنند.

مزایا و معایب سرم‌ها: مزیت اصلی این سرم‌ها سهولت استفاده و غیرتهاجمی بودن است. شما به راحتی می‌توانید هر شب سرم را مانند ریمل روی ابروهای خود بمالید. اگر سرم از نوع بدون نسخه باشد، تهیه آن آسان است و عوارض جدی نیز معمولاً ندارد (جز احتمال اندک تحریک پوست یا آلرژی به ترکیبات گیاهی که در هر محصول آرایشی بهداشتی ممکن است رخ دهد). سرم‌های معتبر معمولاً توسط متخصصان چشم و پوست تست شده‌اند تا برای ناحیه حساس چشم بی‌ضرر باشند. در صورتی که از محصولات باکیفیت استفاده شود، احتمال بروز عوارض بسیار کم است​.

سرم‌های حاوی بی‌ماتوپروست یا ماینوکسیدیل ممکن است عوارض موضعی مانند خارش، قرمزی یا تیرگی مختصر پوست محل مصرف داشته باشند که با قطع مصرف رفع می‌شود. نکته مهم آن است که برای حفظ اثر این سرم‌ها باید مصرف را ادامه داد. برخلاف کاشت ابرو که نتیجه دائمی دارد، اثر سرم تا زمانی است که از آن استفاده می‌کنید؛ با قطع دارو یا سرم، طی چند هفته تا چند ماه موها به چرخه عادی برگشته و ممکن است دوباره نازک شوند. به همین دلیل، از منظر هزینه نیز سرم‌ها در درازمدت می‌توانند هزینه‌بر شوند (چرا که نیاز به خرید مکرر دارند)، هرچند هزینه اولیه آنها نسبت به روش‌های کلینیکی کمتر است.

در مجموع، سرم‌های رشد ابرو گزینه‌ای مناسب برای افرادی هستند که کم‌پشتی خفیف تا متوسط دارند و می‌خواهند شانسی به فولیکول‌های تنبل ابروی خود بدهند پیش از آنکه به سراغ روش‌های پرهزینه‌تر بروند. اگر پس از ۳ تا ۴ ماه استفاده منظم از سرم، بهبودی مشاهده نشد، آن‌گاه می‌توان روش‌های قوی‌تر مانند مزوتراپی یا کاشت را مدنظر قرار داد. همچنین پیش از شروع مصرف سرم‌های حاوی دارو (بی‌ماتوپروست یا ماینوکسیدیل)، مشاوره با پزشک توصیه می‌شود تا مناسب‌بودن آن و نحوه صحیح استفاده (مثلاً جلوگیری از ورود محلول به چشم) آموزش داده شود.

مقایسه روش‌های مختلف پرپشت شدن ابرو

در جدول زیر، جهت جمع‌بندی مطالب فوق، روش‌های مطرح‌شده را از جنبه‌های مختلف با هم مقایسه کرده‌ایم. این مقایسه به شما کمک می‌کند بسته به شرایط خود (درجه کم‌پشتی ابرو، میزان بودجه، سرعت دلخواه برای نتیجه‌گیری و …) مناسب‌ترین گزینه را انتخاب کنید:

نتیجه‌گیری

ابروها به عنوان قاب چهره تأثیر زیادی بر زیبایی و بیان صورت دارند. کم‌پشتی ابرو ممکن است نگرانی‌هایی برای افراد به‌ویژه خانم‌ها ایجاد کند، اما خوشبختانه امروزه روش‌های متعددی برای تقویت و پرپشت کردن ابروها در دسترس است. از راهکارهای طبیعی مانند روغن‌های گیاهی، ماسک‌های خانگی و بهبود تغذیه گرفته تا روش‌های کلینیکی و زیبایی نظیر میکروبلیدینگ، مزوتراپی، کاشت ابرو و سرم‌های تقویتی، هر کدام مزایا و محدودیت‌های خود را دارند. آن‌چه اهمیت دارد انتخاب روشی است که متناسب با نیازها و شرایط فردی شما باشد. به عنوان مثال، اگر ابروهای شما صرفاً به دلیل مراقبت نادرست اندکی کم‌پشت شده‌اند، شاید با چند ماه مراقبت خانگی و استفاده از سرم‌ها به نتیجه دلخواه برسید. اما اگر عملاً بخش زیادی از ابرو را از دست داده‌اید، احتمالا به سراغ روش‌های تخصصی‌تر باید رفت. در هر صورت، مشورت با متخصص پوست یا مو می‌تواند دید بهتری از علت مشکل و بهترین راه‌حل به شما بدهد. به خاطر داشته باشید چرخه رویش مو کند است و برای دیدن تغییرات ملموس (در اغلب روش‌ها) باید کمی شکیبا بود​.